วันนี้ขอเอานิทานอีสปเรื่องหนึ่งมาเล่าให้อ่านกันนะครับ เป็นนิทานสั้นๆ ที่ได้ข้อคิดดีๆ และสามารถนำมาเชื่อมโยงกับการบริหารทรัพยากรบุคคลพอได้อีกด้วย ลองอ่านดูนะครับ
ชายเลี้ยงแพะคนหนึ่ง ขณะที่กำลังไล่ฝูงแพะของเขากลับจากทุ่งหญ้าในตอนโพล้เพล้เย็นวันหนึ่ง เขาได้พบว่ามีแพะป่าหลายตัวเข้ามาปะปนอยู่ด้วย ก็เลยรู้สึกดีใจ ที่ได้แพะป่าเข้ามาเพิ่มเติม ก็เลยปิดคอกขังแพะป่าไว้รวมกับแพะของเขาในตอนกลางคืน
พอถึงตอนเช้า หิมะตกอย่างหนักจนเขาไม่สามารถจะต้อนฝูงแพะออกจากคอกเพื่อไปยังทุ่งหญ้าที่ แพะสามารถหากินได้ตามปกติ เขาก็เลยต้องนำอาหารมาเลี้ยงแพะในคอกด้วยตัวเอง แต่เขากลับนำอาหารแค่เพียงพอกับฝูงแพะของเขาเอง แต่นำอาหารที่เหลือจำนวนมากไปให้กับแพะป่า โดยมีความหวังว่าจะจูงใจให้พวกมันอยู่ร่วมกับฝูงแพะของเขาตลอดไป
เมื่อหิมะละลายแล้ว เขาก็นำฝูงแพะทั้งหมดออกไปหาหญ้ากินข้างนอกและพวกแพะป่าต่างก็พากันวิ่งจาก ไปยังภูเขาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
คนเลี้ยงแพะก็ตำหนิว่าพวก มัน ว่าทิ้งเขาไปโดยไม่รู้สำนึกในบุญคุณ เพราะขณะที่เกิดพายุหิมะเขาก็ได้เอาใจใส่ดูแลพวกมันมากกว่าพวกแพะของเขาเอง เสียอีก
แพะป่าตัวหนึ่งหันหน้ามาและร้องบอกว่า
“นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมพวกเราจึงทิ้งท่านไปเพราะท่านปฏิบัติต่อพวกเราดีกว่าพวกแพะที่ท่านมี อยู่ตั้งนานแล้วมากนัก มันแสดงชัดอยู่แล้วว่า ถ้ามีแพะพวกอื่นมาหลังจากพวกเราอีก ท่านก็คงจะชอบพวกมันมากกว่าพวกเรา”
อ่านจบแล้วรู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ ผมอ่านนิทานเรื่องนี้จบปุ๊ป ก็นึกถึงเรื่องของการบริหารทรัพยากรบุคคล โดยเฉพาะในเรื่องของการบริหารค่าตอบแทนในทันทีเลย เพราะเราจะเห็นบ่อยๆ ในหลายองค์กรที่ พนักงานที่ทำงานอยู่นั้น ได้รับการตอบแทนในเรื่องของค่าจ้างเงินเดือนที่น้อยกว่า พนักงานใหม่ที่รับเข้ามา ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากดึงดูดคนเก่งๆ เข้ามาทำงาน แต่กลับลืมพนักงานเดิมที่ทำงานอยู่ในองค์กร ซึ่งเป็นพนักงานที่ทำงานได้ และมีผลงานให้เห็น แต่กลับถูกดูแลแบบทิ้งๆ ขว้างๆ แต่หันไปดูแลคนใหม่อย่างดี ด้วยเหตุผลง่ายๆ อีกว่า คนเก่ามันเป็นของตาย ยังไงก็อยู่กับเราอยู่แล้ว
หรืออาจจะเป็นเรื่องของการใส่ใจพัฒนา พนักงานใหม่ มากกว่า พนักงานเก่า จะด้วยเหตุอะไรอะไรก็แล้วแต่ แต่องค์กรกลับเน้นไปที่การพัฒนา และการบริหารจัดการพนักงานใหม่ ให้มีโอกาสที่ดีกว่าพนักงานเก่า
ซึ่งจริงๆ แล้วในทางบริหารคน ผลก็คือเราอาจจะเสียพนักงานทั้งสองกลุ่มไปเลยก็ได้ ด้วยเหตุผลที่ว่า พนักงานใหม่แม้ว่าจะรู้สึกว่าตนเองได้รับการดูแลอย่างดี แต่ก็คงรู้สึกไม่ดี เพราะถ้าวันหนึ่งมีคนใหม่เข้ามา ตนเองก็คงถูกดูแลแย่ลงกว่าเดิม
ส่วนพนักงานเก่าเองก็คงไม่มีแรงจูงใจในการทำงาน เนื่องจากองค์กรปฏิบัติต่อเขาด้วยความไม่เป็นธรรมนั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น