นิทาน สอนใจในวันนี้ ผมได้อ่านเจอมาสักพักแล้ว พยายามหาต้นตอว่าใครเป็นผู้เขียน แต่ก็หาไม่เจอ เห็นว่ามีเนื้อหาที่ดี และได้ข้อคิดดีๆ มากมายจากนิทานเรื่องนี้ ก็เลยเอามาเล่าต่อให้อ่านกันครับ ถ้าท่านผู้อ่านท่านไหนทราบชื่อผู้แต่งนิทานเรื่องก็แจ้งมาได้เลยนะครับ ผมจะได้ให้เครดิตกับผู้แต่งครับ
ร้านซาลาเปาร้านหนึ่ง.....กิจการดีมาก มีลูกค้าเข้าร้านตลอดทั้งวัน
วันหนึ่งมีขอทานสวมเสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ เนื้อตัวสกปรกมาที่ประตูร้าน ทำให้ลูกค้าหลายคนพากันอุดจมูกเดินหนี
ลูกจ้างของร้านก็เข้ามาต่อว่า และเอ่ยปากไล่ไปให้พ้นร้าน แต่ขอทานก็รีบอธิบาย
"คุณครับ ผมไม่ได้มาขอทานหรอกแต่จะมาซื้อซาลาเปา" พร้อมกับเอาเหรียญเศษสตางค์ ออกมานับด้วยสองมือ..
ลูกจ้างรู้สึกรำคาญ ..จึงออกแรงปัด เหรียญทั้งหมด...ตกพื้น !!!
ขอทานตกใจรีบก้มลงเก็บเหรียญบาทบนพื้น แต่หาอย่างไร ก็ขาดไป 1 บาท
"เหรียญ 1 บาท นี่...คุณทำตกใช่ไหมครับ" ขอทานเงยหน้ามอง ก็เห็นเถ้าแก่เจ้าของร้าน
เขาไม่กล้าแม้แต่จะรับเงินจากเถ้าแก่ และกำลังจะวิ่งหนีด้วยความลุกลี้ลุกลน แต่ก็ถูกเถ้าแก่เรียกให้หยุด พร้อมพูดว่า...
"ยินดี ต้อนรับครับ คุณลูกค้า!!! ไม่ทราบว่าคุณต้องการ ซาลาเปาไส้อะไรดีครับ"
ขอทานตะลึงอยู่สักพัก จึงตอบกลับไปว่า "ผมอยากได้ซาลาเปาไส้หมู 1 ลูก"
"ครับ...กรุณารอสักครู่" แล้วหันไปคีบซาลาเปาไส้หมูออกจากซึ้งมา และยื่นให้ขอทานอย่างนอบน้อม
และหันไปถามลูกจ้างว่า..."นี่คือวิธีต้อนรับลูกค้าของเธองั้นหรือ"
"แต่เค้าเป็นแค่ ขอทานคนหนึ่ง" ลูกจ้างอธิบาย
"ต่อให้เค้าเป็นขอทาน ก็เป็นลูกค้าของเรา เธอโดนไล่ออกแล้วล่ะ" เถ้าแก่กล่าว
จากนั้น...เรื่องที่ทำให้คนในร้าน ตกใจยิ่งกว่า ก็คือ...เถ้าแก่ให้ขอทานคนนี้ มาเป็นลูกจ้างในร้าน
และ เมื่อขอทานคนนี้ ชำระร่างกายจนสะอาดเผยให้เห็นหน้าตาที่หล่อเหลาผิดคาด อีกทั้งยังขยันขันแข็งกลายเป็นผู้ช่วยเจ้าของร้านได้อย่างดี...
ภายหลัง...มีคนถามเถ้าแก่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า...
เถ้าแก่ดูออกได้อย่างไรว่า แท้จริงแล้วขอทานคนนี้ เป็นทองชั้นดี
เถ้าแก่ตอบกลับมาว่า..."ที่จริงแล้วง่ายมาก เขาไม่ได้มาขอซาลาเปากินแต่เขารวบรวมเงินอย่างอยากลำบาก มีเงินแล้วค่อยมาซื้อซาลาเปาของเรา แสดงให้เห็นว่า...
>> เขาเป็นคนที่...เคารพตัวเอง<<
การไม่เคารพผู้อื่น ..หมายถึงการไม่เคารพตัวเอง และ มีเพียงคนที่เคารพตัวเองเท่านั้น .. จึงจะเคารพงานที่ตัวเองทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น