ทุกองค์กรล้วนมีพนักงานที่มีอิทธิพลในการทำงาน อยู่ที่ว่าอิทธิพลนั้นเป็นเรื่องที่ดี หรือเรื่องที่ไม่ดีต่อองค์กร และอยู่ที่ผู้บริหารระดับสูงขององค์กรนั้นว่าสามารถที่จะบริหารจัดการ พนักงานคนนั้นๆ ได้หรือไม่แค่ไหน เพราะปัญหาที่จะตามมามันมีผลกระทบต่อองค์กรและต่อพนักงานส่วนใหญ่อย่างมาก ถ้าผู้บริหารไม่สามารถบริหารจัดการพนักงานกลุ่มนี้ได้อย่างดี
สิ่งที่ผมจะมาเล่าให้อ่านกันนั้น เป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีนัก ที่เกิดขึ้นกับองค์กรหลายแห่งที่มีพนักงานที่มีอิทธิผลสูงๆ และนำเอาอิทธิพลที่ตนมีนั้นมาสร้างประโยชน์ต่อตนเอง และทำให้เกิดปัญหาต่างๆ ในการทำงานตามมามากมาย พนักงานกลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะเป็นคนเก่าคนแก่ ที่เติบโตมาพร้อมๆ กับองค์กร และบางคนก็อาจจะเป็นผู้บริหารระดับสูงในองค์กรซึ่งเจ้าของให้ความไว้วางใจ อย่างมาก แต่กลับทำในสิ่งที่ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้กับองค์กรมากนัก
- คิดว่าตนเองเก่งเพราะว่าได้รับความไว้วางใจจากเจ้าของธุรกิจ ก็เลยเหลิงจนแสดงพฤติกรรมที่ไม่ดีออกมา เช่นกร่างไปทั่ว มองคนอื่นว่าด้อยกว่าเสมอ ไม่ค่อยรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น เวลาใครมาแสดงความเห็นถ้าความเห็นนั้นไม่ตรงกับความเห็นของตนเอง ก็ปฏิเสธทันที โดยไม่สนใจว่าสิ่งที่คนอื่นเสนอนั้นจะมีผลดีต่อองค์กรอย่างไร ปิดประตูสนิท หรือถ้าใครมีความเห็นแย้งกับตนเอง ก็จะมองว่าคนนั้นไม่ดี ไม่ถูกต้อง คิดไม่เป็น ไม่มีสมอง ฯลฯ จนทำให้พนักงานคนอื่นระอา ไม่อยากที่จะเสวนา หรือพูดคุยด้วย หรือถ้าต้องคุยด้วยก็คุยเฉพาะแต่เรื่องงานอย่างเดียว จนบางครั้งยิ่งทำให้พนักงานที่คิดว่าตนเองเก่งนั้น คิดไปเองว่าไม่มีใครสู้เขาได้เลย เพราะเขาเก่งที่สุดในองค์กรแล้ว
- ล้วงลูกในงานที่ไม่ใช่หน้าที่ของตน เนื่องจากความรู้สึกว่าตนเองเก่งแล้ว ก็เลยกร่าง จากนั้นก็เริ่มเข้าไปยุ่มย่ามกับงานของคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในหน้าที่และความ รับผิดชอบของตนเองเลย เวลามีอะไรจะต้องขอเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยทุกเรื่อง เพราะคิดว่าตนเองคือสุดยอดในองค์กรแล้ว ทุกคนจะต้องเชื่อฟัง จนบางครั้งล้วงลูกไปถึงงานของเจ้าของบริษัทเลยก็มี แบบนี้เขาเรียกกว่าปีนเกลียวอย่างเห็นได้ชัด ผลของการล้วงลูกแบบนี้ ก็เลยทำให้งานของหน่วยงานอื่น ที่เขาวางแผนไว้แล้ว ตั้งใจจะทำสิ่งที่ดีให้กับบริษัท กลับกลายเป็นหยุดชะงักเพราะคนๆ เดียว จนทำให้งานของบริษัทค่อยๆ เสียหายไปทีละเล็กทีละน้อย ซึ่งถ้าผู้บริหารระดับไม่มีมาตรการเข้ามาแก้ไข ความเสียหายก็จะเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายแล้วอาจจะไม่สามารถแก้ไขได้เลยก็เป็นได้
- แอบทำในสิ่งที่ส่อถึงความทุจริตต่อหน้าที่ พอ คนเรามีอิทธิพลมากๆ เข้า เริ่มหลงในอำนาจที่ตนมี หลงในความรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่องค์กรขาดไม่ได้ ก็เลยเริ่มที่จะใช้อิทธิพลในทางที่ผิด เช่น ในการประเมินผลงานก็เริ่มให้คะแนนผลงานกับพนักงานที่ตนเองชอบ การเกลี่ยงบประมาณในการขึ้นเงินเดือน ก็ทำโดยไม่มีความเป็นธรรม เอาเหตุผลตัวเองเข้าว่า ใครมาท้วงเข้าหน่อย ก็โดนด่า และหาว่า เข้ามาขวางความเจริญของบริษัท เรื่องของโบนัสก็เช่นกัน ได้รับงบประมาณมา ก็พิจารณาให้โบนัสตนเองเยอะๆ เข้าไว้ เพราะตนเองถืออำนาจไว้อยู่แล้ว จากนั้นเงินที่เหลือ ก็ค่อยแบ่งให้พนักงานเท่าๆ กันไป โดยไปบอกพนักงานว่าได้เงินมาแค่นี้ก็เลยแบ่งได้แบบนี้ แต่ตนเองเอาไปแล้วมากกว่าครึ่งหนึ่ง
- ลำเอียง เล่นพรรคเล่นพวก คนที่มีอิทธิพลสูงๆ มักจะชอบคนที่มาเอาอกเอาใจ มาเชลียร์ เลียแข้งเลียขา ประจบประแจง และคนพวกนี้ก็มักจะได้ดีจากนายที่มีอิทธิพลสูงๆ โดยไม่ต้องทำงานอะไรให้เหนื่อย แค่ถือคติว่า อย่าไปเห็นแย้ง ขัดแย้ง อย่าคิดต่าง นายผิดก็ต้องบอกว่าถูก อะไรที่ถูกแต่นายว่าไม่ดี ก็ต้องเห็นว่าไม่ดีด้วย ฯลฯ ทำแต่นี้ก็ได้ดีแล้ว จะเหนื่อยทำงานไปทำไม พนักงานคนไหนที่มาแนวตงฉิน ทำอะไรถูกต้องทุกอย่างตามหลักการ ก็มักจะถูกคนคนนี้นินทาลับหลัง ต่อว่าเสียๆ หายๆ ให้กับผู้บริหารของบริษัทฟังอยู่เสมอ จนทุกท้ายไม่เหลือคนดีอยู่ในองค์กรเลยสักคน เพราะทนอยู่ไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในองค์กร
แต่ก็ยังโชคดีที ว่า ผู้บริหารระดับสูงๆ ขององค์กร หรือเจ้าของธุรกิจส่วนใหญ่ จะเป็นคนที่มีประสบการณ์สูง เคยผ่านอะไรมาเยอะ ประสบการณ์โชกโชน และรู้ว่าใครเป็นอย่างไร ดังนั้นคนๆ นี้ จะกร่างได้ไม่นานนัก เพราะผู้บริหารระดับสูงเขาจะมีวิธีการอันแยบยลที่ทำให้พนักงานคนนี้ค่อยๆ หมดความสำคัญลงไปเรื่อยๆ โดยที่เขาอาจจะมารู้ตัวตอนที่หมดความสำคัญไปแล้วก็มี
แต่ถ้าองค์กรที่ ไม่โชคดีแบบนั้น ผมเองก็นึกภาพไม่ออกเลยนะครับว่า ธุรกิจขององค์กรจะเป็นอย่างไร ถ้าเรามีคนแบบนี้อยู่ในองค์กรแล้วเราไม่สามารถที่จะบริหารจัดการเขาได้เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น