เมื่อวานได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งสำคัญ 3 ประการที่จะทำให้พนักงานจดจำหัวหน้าไว้ในใจอย่างไม่มีวันลืมเลือน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี ที่ควรจดจำ แล้วมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่เมื่อคนที่เป็นหัวหน้าทำมันแล้ว จะทำให้พนักงานไม่มีทางที่จะให้อภัยหัวหน้าของตนเองได้เลย ลองมาดูกันนะครับ
- หัวหน้าที่ชอบโกหก ถ้าหัวหน้าหรือผู้จัดการเป็นคนที่ชอบโกหกพนักงาน ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ หรือพูดอะไรก็ตามที่ทำให้พนักงานเกิดความคาดหวัง จากนั้นก็เงียบหายไปโดยไม่มีเหตุผลว่าทำไม หรือบางกรณีก็บอกกับตัวพนักงานเองว่า ผลงานดีนะ แต่กลับไปคุยกับหัวหน้าที่อยู่หน่วยงานข้างเคียงว่า ผลงานของลูกน้องคนนี้ใช้ไม่ได้เลย ถ้าพนักงานทราบเรื่องเมื่อไหร่ ผมเชื่อว่าพนักงานคงไม่มีทางที่จะให้อภัยหัวหน้าแบบนี้ได้เลยครับ ในบางองค์กรผู้จัดการ หรือแม้กระทั่งผู้บริหารเอง ได้ให้สัญญากับพนักงานว่า ถ้าทำงานได้ตามเป้าหมายจะได้โบนัสเท่านั้นเท่านี้เดือน แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับไม่ได้ตามที่ให้สัญญาไว้ แม้ว่าผลงานจะออกมาได้มากกว่าเป้าหมายที่กำหนดไว้ก็ตาม ถ้าหัวหน้าหรือผู้จัดการเป็นอย่างที่เขียนมา ผมเชื่อว่าไม่มีลูกน้องคนไหนที่จะให้อภัยหัวหน้าแบบนี้ได้เลยครับ
- หัวหน้าที่ชอบแอบอ้างผลงานของลูกน้อง หัวหน้าลักษณะนี้มักจะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีผลงานอะไรมากนัก แต่จะเป็นคนที่ชอบแอบอ้างเอาผลงานที่ลูกน้องคิด และทำนั้น ไปเป็นผลงานของตัวเอง โดยไม่เอ่ยถึงชื่อลูกน้องเลยสักคำเดียว เวลาที่นายของหัวหน้าถาม เขาก็มักจะตอบว่า นี่คือผลงานที่เขาคิดขึ้นมาอย่างเหนื่อยยาก และพยายามที่จะทำให้ตนเองเด่นขึ้นมา และพยายามที่จะไม่พูดถึงลูกน้องของตนเองที่เป็นคนคิดงานนั้นๆ ขึ้นมา หัวหน้าแบบนี้ย่อมไม่มีทางได้ใจลูกน้องแน่นอนครับ
- หัวหน้าที่โยนความผิดให้กับลูกน้อง หัวหน้าลักษณะนี้มักจะไม่รับผิดชอบอะไรเลย ทำตัวเองลอยๆ ไม่คิดว่างานที่ตนเองทำอยู่นั้นเป็นความรับผิดชอบของตนในฐานะหัวหน้า คิดแค่เพียงว่างานที่ดูแลนั้นถ้าลูกน้องคนไหนทำ ก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของเขา เวลาเขาทำผิด ก็ไม่เกี่ยวกับเราในฐานะหัวหน้า เพราะเราไม่ใช่คนทำ ยิ่งไปกว่านั้น ในบางกรณี หัวหน้าเป็นฝ่ายทำผิด และโดนนายตำหนิมา แต่สิ่งที่หัวหน้าพูดกับนายก็คือ งานที่ผิดพลาดนั้นเป็นความผิดของลูกน้อง เขาทำให้เกิดความผิดพลาดขึ้น และมักจะอวดอ้างว่า ทั้งๆ ที่ได้เตือนแล้ว แต่ลูกน้องไม่ฟัง ก็เลยผิดพลาด ใครที่มีหัวหน้าแบบนี้ก็คงต้องหลีกหนีให้ไกลเลยทีเดียวครับ
- หัวหน้าที่มีแต่ความลำเอียง หัวหน้าอีกประเภทหนึ่งก็คือ หัวหน้าที่ชอบให้ลูกน้องเข้ามาประจบประแจง เวลาลูกน้องคนไหนพูดดีทำดีด้วย แม้ว่าผลงานจะไม่ค่อยดี หัวหน้าก็จะไม่ว่าอะไร แต่ถ้าลูกน้องคนไหนตรงไปตรงมา ไม่เคยที่จะประจบอะไรเลย แต่ผลงานออกมาดีมาก หัวหน้าเองก็มักจะบอกว่าลูกน้องคนนี้ผลงานไม่เข้าตา แบบนี้ก็คือความลำเอียงที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกชอบพอใครเป็นพิเศษ ซึ่งจริงๆ แล้วหัวหน้าไม่ว่าจะอยู่ในระดับไหนก็ตามต้องระวังเรื่องนี้ให้ดี เพราะจะทำให้เกิดความขัดแย้งกันในทีมงาน และมักจะตามมาด้วยการเล่นการเมืองมากกว่าการสร้างผลงาน หัวหน้าแบบนี้ก็ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย ยกเว้นลูกน้องประเภทที่ชอบประจบประแจงแต่งานไม่ทำนี่แหละ ที่จะอยู่กับหัวหน้าแบบนี้ได้
หรือบางคนก็บอกว่าหัวหน้าของตนเองไม่ค่อนสอนงานเท่าไหร่ เวลาไม่รู้อะไรก็ต้องไปถามเอา เขาถึงจะสอน พอมาดูคุณลักษณะของหัวหน้าตามที่กล่าวมา ลูกน้องคนนี้ก็บอกว่า หัวหน้าของเขายังดีกว่าที่กล่าวมาเป็นไหนๆ
ประเด็นที่สำคัญก็คือ คนที่เป็นหัวหน้ามักจะไม่ค่อยรู้ตัวเองว่าตนเองเป็นแบบนั้นหรือเปล่า เพราะพนักงานเองก็ไม่กล้าบอก จะไปถามใคร ก็คงจะยาก ถ้าเราอยากที่จะรู้ว่าเราเป็นคนอย่างไรในสายตาของลูกน้อง คนที่จะบอกเราได้ดีที่สุดก็คือ ลูกน้องเรานั่นเองครับ คงต้องเปิดใจรับฟังความเห็นจากลูกน้องของตนเองอย่างบริสุทธิ์ใจ และไม่พยายามที่จะปกป้องตนเอง ทั้งนี้ก็เพื่อให้เกิดการตระหนักรู้อย่างแท้จริงว่าตนเป็นอย่างไร จะได้วางแผนในการแก้ไขปรับปรุงตนเองให้ดียิ่งขึ้น จะได้เป็นหัวหน้าที่มีแต่ลูกน้องรักและอยากทำงานด้วยนั่นเองครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น